“ਮੇਰਾ ਦੇਸੀ ਘਿਉ ਵਰਗਾ ਮਾਸੜ”

ਸਤਿੰਦਰ ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਵਾਂ

ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ, ਸ਼ਰੋਮਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਾਰਸ ਤੇ ਮਾਤਾ ਬੇਬੇ ਦਲਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਜੇਠਾ ਸਪੁੱਤਰ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਰਾਮੂੰਵਾਲਾ ਨਵਾਂ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਬੋਪਾਰਾਇ ਕਲਾਂ (ਲੁਧਿਆਣਾ) ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਬਾਪੂ ਪਾਰਸ ਟਰੱਸਟ ਦਾ ਚੇਅਰਮੈਨ ਹੈ ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ। ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਬਕਾ ਕੇਂਦਰੀ ਮੰਤਰੀ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਾਮੂੰਵਾਲੀਆਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਮਾਣਮੱਤਾ ਭਰਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਪਾਰਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ ਪਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਅਧਿਆਪਨ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਪਰਣਾਈ ਹੋਈ ਹਸਤੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ, ਉਰਦੂ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ਡੂੰਘਾ ਗਿਆਨੀ ਤੇ ਅਧਿਆਨੀ ਹੈ ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ। ਬਾਪੂ ਪਾਰਸ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮਾਸਟਰ ਬੂੜ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਵਾਂ ਤੇ ਬੀਜੀ ਗੁਰਦੇਵ ਕੌਰ ਨੇ ਵਿਚੋਲਗੀਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਅਧਿਆਪਕਾ ਜੁਗਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਵਾ ਕੇ ਹਰਚਰਨ ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਸੜ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਕਰੇ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਬੀਜੀ ਨੂੰ ਰਾਜ ਮਾਤਾ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਾਈ ਰਣਜੀਤ ਕਹਿਕੇ ਵਡਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਸੜ ਜੀ ਹਰਚਰਨ ਗਿੱਲ ਅਗਾਂਹ ਵਧੂ, ਨਿੱਡਰ, ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ, ਮੋਹ ਖੋਰਾ, ਦਇਆ ਦਿਲ ਅਤੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਮਿਕਨਾਤੀਸੀ ਹਸਤੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਉਹ ਐਸਾ ਰਸੀਆ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਜਸਵੰਤ ਕੰਵਲ , ਨਾਨਕ ਸਿੰਘ
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤੇ ਹੋਰ ਮਹਾਰੱਥੀਆਂ ਦੇ ਨਾਵਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਪ੍ਰੀਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਕਰਕੇ ਹੀ
ਜਾਣਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਦੋਸਤ
ਹਰਫਨ ਮੌਲਾ ਹਸਤੀ ਹੈ। ਟੀਚਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਤਨਦੇਹੀ
ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੇ ਸਾਥੀ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨਾਲ ਅਪਣੱਤ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾ ਕੇ ਰਖਿਆ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ ।
ਬੇਸ਼ਕ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਾਵਾ ਮੋਟਰ-ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਪੰਜਾਬ
ਦਾ ਕੋਨਾ ਕੋਨਾ ਨਾਪਿਆ ਤੇ ਖ਼ੂਬ ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ ਕੀਤੇ। ਪਰ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਉੱਚੀਆਂ ਉਡਾਰੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਕੈਨੇਡਾ ਟੋਰੋਟੋ ਆ ਡੇਰੇ ਲਾਏ। ਸਾਡੇ ਨਾਨਕੇ ਦਾਦਕਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਅਤੇ ਰਾਮੂੰਵਾਲਾ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਨੇਹੀਆਂ ਦੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੱਕੇ ਪੈਰੀਂ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਮੇਰੇ ਮਾਸੜ ਮਾਸੀ (ਮਾਸਟਰ )ਜੀ ਨੇ ਹੀ ਪਾਇਆ। ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੱੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਹਸਤੀ ਹੈ। ਘੌਲ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਢੁੱਕਣ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਡੇ ਪ੍ਰੀਵਾਰਾ ਵਿੱਚ ਹਰ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਮੇਂ ਸਭ ਨੂੰ ਅਗਵਾਈ ਦੇ ਕੇ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਖੁੱਭੀਆਂ ਕੱਢੀਆਂ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਾਮਯਾਬੀਆਂ ਦਿਵਾਈਆਂ ਹਨ। ਚੁਸਤੀ ਚਲਾਕੀ ਛੱਲ ਕਪਟ ੳਸਦੀ ਹਸਤੀ ਵਿਚੋ ਮਨਫੀ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਮਾਸੜ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਸੁਣ ਕੇ ਲੋਰ ਚੱੜਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਗਵਈਆ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਵਿੱਚ ਰਫ਼ਤਾਰ ਗੁੱਫਤਾਰ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੌੜ ਗਵੱਈਏ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਾਪੂ ਪਾਰਸ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਰਣਜੀਤ ਸਿੱਧਵਾ ਦੇ ਅਣਗਿਣਤ ਅਖਾੜੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖੇ ਤੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਸੁਣੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਬਹੁ ਗਿਣਤੀ ਛੰਦ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਹਨ। ਉਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਸ ਤੇ ਰਣਜੀਤ ਇਕ ਦੂਜੇ ਪੂਰਕ ਸਨ ਤੇ ਦੋਨਾ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਓ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਹਰ ਸਾਲ ਰਾਮੂੰਵਾਲੇ ਜਾ ਕੇ ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਦੇ ਸੁੱਖ ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਧਰਮ ਸਮਝ ਕੇ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਰਮਨ ,ਹਰਦੀਪ ਦੋ ਧੀਆਂ ਤੇ ਬਲਤੇਜ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਬਾਪ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਅਾਪਣੇ ਦਾਮਾਦ ਗੁਰਬਿੰਦਰ ਤੇ ਗਾਇਕ ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ ਵਲ਼ੋ ਪਾਪਾ ਜੀ ਪਾਪਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਤੇ ਫੁਲਾ ਨੀ ਸਮਾਉਦਾ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਮਾਸੜ ਦੀ ਬਹੁਤ ਨਿਭਦੀ ਹੈ। ਅਸੀ ਸੁਭਾ ਸ਼ਾਮ ਨਿਤਨੇਮ ਵਾਂਗ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਪੰਜਾਬ ਭਾਰਤ ਤੇ ਦੁਨੀਅਾ ਭਰ ਦੇ ਰਜਨੀਤਕ , ਧਾਰਮਿਕ , ਸਭਿਅਾਚਾਰਕ ਹਾਲਾਤਾ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਵੱਖ ਵੱਖ ਅਲੰਕਾਰ ਵਰਤ ਕੇ
ਰੌਚਕਤਾ ਬਣਾਈ ਰਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗਲ਼ੀ ਬਾਤੀ ਅਸੀ ਅਾਪਣੇ
ਬਾਪੂਆਂ ਦੀ ਰੱਜ ਕੇ ਵਡਿਆਈ ਵੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਮਾਸੜ ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਵਿਚੋ ਮੈਂਨੂੰ ਦੇਸੀ ਘਿਉ ਵਰਗੀ ਸ਼ੁਧਤਾ , ਮਹਿਕ ਤੇ ਪਾਰਦਰਸ਼ਤਾ ਝਲਕਦੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ । ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਦੇ ਬਾਰਲੇਫਿਲਡ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦਾ ਬੂਹਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਮਹਿਮਾਨ ਨਿਵਾਜ ਐਸਾ ਕਿ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦੋਹਾਂ ਜੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ਕ ਪਿਛਲੇ 10-12 ਸਾਲ ਤੋਂ ਪੰਜ ਰਤਨੀ ਤੋਂ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਾਸਾ ਵੱਟੀ ਬੈਠਾ ਹੈ ਪਰ ਘਰ ਆਏ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਪਿਆਲੇ ਬਣਾ ਬਣਾ ਦੇ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਾਪੂ ਪਾਰਸ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਨਸ਼ਿਆਉਦਾ ਹੈ। ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਪੁੱਜ ਕੇ ਸ਼ੁਕੀਨ , ਉਸਦੀ ਖ਼ੁਰਾਕ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਖਿਆਲ ਮਾਸੀ ਜੀ ਜੁਗਿੰਦਰ ਕੌਰ ਵੱੱਲੋਂ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਤੇ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਭੋਜਨ ਖਾਣਾ ਤੇ ਨੂੰਹਾਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਬਣਾਏ ਖਾਣੇ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਉਸਤੋਂ ਸਿੱਖੇ। ਉਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਬੱਜਰ ਕੁਤਾਹੀ ਹੈ ਉਸਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਮਾਸਟਰ ਦਾ ਤੱਤਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਫ਼ੋਨ ਖੜਕਾਉਣ ਦਾ ਆਸ਼ਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬਿਨ ਪੀਤੀ ਤੋਂ ਖੀਵਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਮਾਸਟਰ ਹਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਰਾਮੂਵਾਲਾ ਨੂੰ ਮੈ ਮੇਰਾ ਦੇਸੀ ਘਿਉ ਵਰਗਾ ਮਾਸੜ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ।