ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਸਭ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਅਾਂ ਪੂਰੀਅਾਂ,
ਕਰਦਾ ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਦਾ ਲਾਲ |
ਦਿਲ ਦਾ ਸਾਫ ਹਲੀਮੀ ਵਾਲਾ,
ਹਰ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ |
ਵੱਡਿਅਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੇਂਦਾ,
ਛੋਟਿਅਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਅਾਰ ਕਰੇ |
ਉੱਤਰ ਝੱਟ ਹੀ ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈ,
ਚਾਹੇ ਹੋਵੇ ਕੋਈ ਸਵਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਲੈ ਅੰਮੜੀ ਦੀਅਾਂ ਦੁਆਵਾਂ,
ਹਰ ਕੰਮ ਧੀਰਜ ਸੁੱਚਾ ਕੀਤਾ |
ਦਿਲ ਨਈਂ ਕਦੇ ਦੁਖਾਇਅਾ,
ਮਾਂ ਪਿਓ ਦਾ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ |
ਪਰਮਜੀਤ ਮਾਂ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੀ,
ਜਿਸ ਦਾ ਧੀਰਜ ਜਿਹਾ ਲਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਜਦ ਹੱਟ ਤੇ ਬਹਿ ਕੇ,
ਸੋਹਣੀ ਸ਼ਬਦਕਾਰੀ ਜਦੋਂ ਕਰਦਾ |
ਜਿਉਣ ਜੋਗਾ ਜੋ ਖਿਆਲ ਹੁੰਦਾ ਏ,
ਉਹ ਨਈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮਰਦਾ |
ਉਸਦੀ ਹਰ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਕਰ,
ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਖੜੇ ਸਵਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਜੇ ਕੁਝ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹਾਂ,
ਅਸੀਂ ਦੂਰ ਅੱਖਰ ਤੋਂ ਬਹਿੰਦੇ |
ਤਦ ਸ਼ਾਇਰ ਤਾਂ ਨਈਂ ਮਰਦਾ,
ਅੰਦਰੋਂ ਲੋਕ ਸਿਅਾਣੇਂ ਕਹਿੰਦੇ |
ਸਹਿਕੇ ਉਹ ਪਰ ਜੀਵੇ,
ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੇ ਨਾਲੋ-ਨਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਰੱਬ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਧੀਰਜ ਵੀਰ ਨੂੰ,
ਰਜਨੀ ਵਾਲੀਅਾ ਵਰਗੀ ਭੈਣ |
ਫਿਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਲੱਖ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ,
ਦੱਸੋ ਫਿਰ ਬਰਕਤਾਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਪੈਣ |
ਦੋਵੇਂ ਬਣ ਗਏ ਜੱਗ ਦੇ ਲਈ ਹੁਣ,
ਦੇਖੋ ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀਂ ਮਿਸਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਜਦ-ਜਦ ਵੀ ਦਿਲ ਭੋਲੇ ਦੇ ,
ਉੱਤੇ ਵੱਜਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਡਾਕੇ |
ਲੜ-ਲੜ ਜਿੱਤ ਲੜਾਈਅਾਂ,
ਲਈਅਾਂ ਖੁੱਲ ਗਏ ਸਭ ਝਾਕੇ |
ਇੱਕ ਨਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਅੱਖਰ,
ਬਣਕੇ ਅਾਉਂਦਾ ਨਿਕਲ ਉਬਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਐਸੇ,
ਜਿੰਨਾਂ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਹੋਣ ਗੁਜਾਰੇ |
ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇ ਰੱਬੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦੇ,
ਜੋ ਬਣਦੇ ਨੇ ਆਣ ਸਹਾਰੇ |
ਸਾਹਾਂ ਵਾਂਗੂ ਧੜਕਨ ਦਿਲ ਵਿੱਚ,
ਨਿਭਣ ਉਮਰ ਭਰ ਨਾਲੋ-ਨਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਇਸ ਰੂਹ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ,
ਮੇਰਾ ਤੀਰਥ ਹੋਇਅਾ ਨਹਾ |
ਸ਼ਬਦ ਜੋ ਮੈਂ ਨੇ ਅਰਪਣ ਕੀਤੇ,
ਵੱਧ ਗਿਐ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਭਾਅ |
ਇਹਨਾਂ ਰੱਬੀ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਮੈਂ,
ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨੇ ਨੇਂ ਹਰ ਹਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਸੋਚ ਹੈ ਏਨੀ ਸੁਘੜ ਸਿਅਾਣੀਂ,
ਵੀਰਾ ਤੋਲ-ਤੋਲ ਕੇ ਈ ਬੋਲੇ |
ਪੈਂਡੇ ਔਖੇ ਸਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ,
ਬਈ ਕਦੇ ਭੋਰਾ ਵੀ ਨਾ ਡੋਲੇ |
ਤਰਸੇਮ ਲਾਲ ਜੀ ਦਾ ਫਰਜ਼ੰਦ,
ਦਿਲ ਦਾ ਵੀ ਬੜਾ ਦਿਆਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਮੋਠਾਂਵਾਲੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਹੈ ਅਧਿਅਾਪਕ ਦਾ ਕਿੱਤਾ |
ਸਬਰ ਸੁ਼ਕਰ ਤੇ ਰੱਜ ਹਲੀਮੀ,
ਹੈ ਬੜਾ ਕੁਝ ਮਾਲਕ ਨੇਂ ਦਿੱਤਾ |
ਇਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਰੱਬੀ ਰੂਹ ਨੇਂ,
ਸਭ ਕੁਝ ਹੀ ਲਿਐ ਸੰਭਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਬਾਲ ਵਰੇਸੇ ਅਮਰਜੀਤ ਨਾਲ,
ਨੱਚਿਅਾ,ਹੱਸਿਅਾ,ਖੇਡਿਅਾ, ਰੋਇਅਾ |
ਭੁੱਲਣ ਵਾਲਾ ਕਿੱਥੇ ਹੁੰਦਾ ਏ,
ਜੋ-ਜੋ ਵੀ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਅਾ |
ਭੁੱਲਦਾ ਅੱਜ ਵੀ ਕਿੱਥੇ ਯਾਰੋ,
ਉਹ ਖੇਡਿਅਾ ਮੱਲਿਅਾ ਹਰ ਹਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਤੇ ਸਕਿਅਾਂ ਸਾਕਾਂ,
ਲੋੜ ਵੇਲੇ ਪੈਰ ਪਿਛਾਂਹ ਨੂੰ ਮੋੜੇ |
ਧੀਰਜ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨਾ ਪੱਲਾ ਫੜਿਅਾ,
ਦੁੱਖਭੰਜਨਾਂ ਸਭਨਾ ਨੇ ਦਿਲ ਤੋੜੇ |
ਹੈ ਅੱਜ ਵੀ ਅਾਸ ਦਾ ਦੀਵਾ,
ਰੱਖਿਅਾ ਉਸਨੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਬਾਲ |
ਧੀਰਜ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ,
ਧੀਰਜ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਕਮਾਲ |
