ਰਜਨੀ ਵਾਲੀਆ
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਅੱਖੀਆਂ ਭਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦਾ ਏ,
ਓ ਦੁੱਖ ਜਰ ਲੈਂਦਾ ਸਭਦਾ |
ਖੁਦ ਪੀੜ ਨੂੰ ਸਹਿ ਜਾਂਦਾ,
ਉਸਨੂੰ ਆਸਰਾ ਹੀ ਰੱਬ ਦਾ |
ਉਹ ਖੁਦ ਲਈ ਜਿਉਂਦੇ ਨਈਂ,
ਉਹ ਸਭ ਲਈ ਮਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਤਾਂ,
ਕੰਮ ਲੈਣੇ ਸੌਖੇ ਨੇਂ |
ਤੇ ਚਤਰ ਚਲਾਕਾਂ ਤੋਂ,
ਕੰਮ ਲੈਣੇਂ ਔਖੇ ਨੇਂ |
ਚਤਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਟਿੱਚ,
ਤੇ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਤਾਂ ਡਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਨੂੰ,
ਦਿਲ ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ |
ਤੇ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ ਫਿਰ ਉਸਦੇ,
ਸਾਹਮਣੇਂ ਬਾਜੀ ਜਿੱਤ ਲੈ ਜਾਂਦਾ |
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬੀ ਸਕੂਨ ਮਿਲੇ,
ਓ ਸਭਦਾ ਦੁੱਖ ਜਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈ ਕੇ,
ਬੰਦਾ ਕਈ ਘਾਟੇ ਖਾ ਜਾਂਦਾ |
ਉਹ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਕੇ,
ਨਵੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਪਾ ਜਾਂਦਾ |
ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਬੰਦੇ ਦੀ ਤਾਂ,
ਸਭ ਹਾਮੀਂ ਭਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜਿਉਂ ਚਿਰਾਗ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ,
ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਦਿਸਦਾ ਏ |
ਇਮਾਨਾਂ ਵਾਲੇ ਜਾਨਣ ,
ਕਿ ਰੌਸ਼ਨ ਘਰ ਕਿਸਦਾ ਏ |
ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਅਕਸਰ,
ਲੋਕੀ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
ਰਜਨੀ ਵੀ ਅਕਸਰ ਹੀ,
ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਜਾਂਦੀ |
ਪਰ ਖਰੀਆਂ ਕਰਦੀ ਏ,
ਗੱਲ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕਹਿ ਜਾਂਦੀ |
ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਠਰ ਜਾਂਦਾ ,
ਮਜ਼ਲੂਮ ਜੇ ਠਰਦੇ ਨੇਂ |
ਜੋ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ,
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰਦੇ ਨੇਂ |
