ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ

ਰਜਨੀ ਵਾਲੀਆ
ਆਉਂਦੇ ਜਦੋਂ-ਜਦੋਂ ਵੀ,
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਰੋੜ ਨੇਂ |
ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣੀ ਦੱਸੀ,
ਸਹਾਰਿਆਂ ਦੀ ਥੋੜ ਨੇਂ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |
ਓ ਸਾਰ ਦੇਂਦਾ ਏ ਸਭ ਦਾ,
ਏਦਾਂ ਵੀ ਨਈਂ ਕਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਲੋਕੋ ਇਲਮੋਂ ਬਗੈਰ ਵੀ,
ਬੰਦਾ ਵੀ ਏ ਕਾਸਦਾ |
ਉਡੀਕੜਾ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਰਹਿੰਦੈ ਬੱਸ ਆਸ ਦਾ |
ਅਸਲ ਜੇਤੂ ਉਹੀ ਜੋ ਕਿਸੇ,
ਲਈ ਸਭ ਹਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਜੋ ਕੰਮ ਆ ਕੇ ਦੱਸਦੇ ਤੇ,
ਦਿੰਦੇ ਨਈਂ ਗਿਆਨ ਜੋ |
ਪਰਾਈ ਪੀੜ ਜਾਂਦੇ ਸਹਿ,
ਲੋਕੋ ਹੁੰਦੇ ਇਨਸਾਨ ਜੋ |
ਉਹੀ ਹੱਕਦਾਰ ਜੋ ਹੈ,
ਹੌਕੇ ਚ ਹੌਕਾ ਭਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ,
ਨੇਂ ਰੌਸ਼ਨੀਆਂ ਭਾਲਦੇ |
ਓ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ,
ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਨੇਂ ਗਾਲਦੇ |
ਸਬਰਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨੇਂ ਸਿੰਜਿਆ,
ਉਹੀ ਰੱਬ ਹੱਥੋਂ ਤਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਦੱਸੋ ਕੈਦ ਚ ਵੀ ਰਹਿ ਕੇ,
ਕਾਹਦਾ ਜਿਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਏ |
ਕਰੇ ਜੋ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਓ,
ਭਰਿਆ ਨਈਂ ਊਣਾ ਹੁੰਦਾ ਏ |
ਅਖੀਰ ਆਉਂਦੀ ਬੁਰੀ ਜੋ,
ਰੱਬੋਂ ਨਈਂ ਡਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਕਈ ਵਾਰੀ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਏ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਨਈਂ |
ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਬੰਦੇ,
ਨੂੰ ਓ ਆਉਂਦਾ ਨਈਂ |
ਮੱਤ ਦੇਣੀ-ਲੈਣੀ ਤਾਂ ਕੰਮ,
ਉਹਦੇ ਹੈ ਘਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |

ਜਦ ਬੰਦਾ ਛੱਡ ਦਏ ਸਾਥ,
ਤਾਂ ਰੱਬ ਹੀ ਬਾਂਹ ਫੜਦਾ |
ਜੇ ਉਸ ਦੇਣੀ ਹੋਵੇ ਟੀਸੀ,
ਤਾਂ ਪੌੜੀ ਤਾਂ ਚੜਦਾ |
ਰਜਨੀ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ,
ਜੇ ਕੋਈ ਸਭ ਕੁਝ ਜਰਦਾ |
ਸਮਝੇ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿ ਬਿਨ,
ਉਹਦੇ ਨਈਂ ਸਰਦਾ |