ਰਜਨੀ ਵਾਲੀਆ
ਨੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ਬੋਈ ਨਹੀਂ,
ਕਿਉਂ ਅੱਜ ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ|
ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਏ,
ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਲੁਕੋਈ ਨਹੀਂ |
ਕਰ ਸੰਗਤ ਚੰਗੀ ਕੁਝ ਸਿੱਖ ਲਈਦਾ,
ਬੇ-ਇਲਮਿਆਂ ਚ ਜਿੰਦ ਖੋਈ ਨਹੀਂ |
ਜੋ ਚੌਧਰ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮਜਦੂਰੀ ਖਾਂਦੇ ਨੇ,
ਰੱਬ ਦੇਂਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਢੋਈ ਨਹੀਂ |
ਹਾਲੇ ਮੈਂ ਜ਼ਮੀਨੇਂ-ਦਿਲ ਨੂੰ ਕਰਕੇ ਵੱਤਰ,
ਵੇ ਪਨੀਰੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਬੋਈ ਨਹੀਂ |
ਮੈਂ ਦਰਦੋਂ ਦੂਰ ਵੀ ਰਹੀ ਨਹੀ ਹਾਂ,
ਤੇ ਪੀੜ ਵੀ ਮੈਂ ਕਦੇ ਚੋਈ ਨਹੀਂ |
ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੈ,
ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਮੰਨ ਲਈਏ ਸੋਈ ਨਹੀਂ |
ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਾਂ ਚੀਜ਼ ਨੇ ਖਾ ਛੱਡਿਐ,
ਮੈਂ ਪੱਥਰ ਹੋਈ ਪਰ ਰੋਈ ਨਹੀਂ |
ਮੈਂ ਰੱਖਾਂ ਅੰਦਰ ਜੋਸ਼ ਹਲੀਮੀ ਨਾਲ,
ਮੰਜਿ਼ਲ ਪਾ ਲਊਂ ਕਰਨੀ ਅਰਜੋਈ ਨਹੀਂ |
ਹੰਝੂ ਜਦ ਡਿਗਦੇ ਨੇ ਤਦ ਪੂੰਝ ਦਿਆਂ,
ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਮੈਂ ਕਦੇ ਪਰੋਈ ਨਹੀਂ |
ਗੁੰਮਰਾਹ ਸਾਰੇ ਹੀ ਏਥੇ ਕਰਦੇ ਨੇਂ,
ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਰਜਨੀ ਹੋਈ ਨਹੀਂ |
