ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਮੇਰੀ ਵਿੱਚ
ਤਰਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਨਸੀਬ ਤੇਰੇ, ਤੇਰੀ ਕਿਸਮਤ
ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ,
ਨਾਲੇ….,
‘ਲੋਕੀਂ ਚੰਗਾ ਆਖਣ’
ਸੁਣ-ਸੁਣ ਮਰਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਭੁੱਲ ਸਕੀ ਨਾ ਬੋਲ ਅਵੱਲੇ
ਕਈ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਤੜਫੀ
ਅਖੇ……,
ਸੁਹਣੇ ਲੱਗਦੇ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ
‘ਝਾੜੂ ਨਾਲੇ ਕੜਛੀ’
ਇੱਕਵੀਂ ਸਦੀ, ਹੱਕ ਕਿਥੇ ਨੇ?
ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਕੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਮਘਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਸੋਚਾਂ
ਅੰਦਰ ਧੁੱਖਦੀ ਰਹੀ ਸੀ ਰੀਣੀ
ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਅੜੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਰੀ,
ਕਰ ਸਕਦੀ ਨਾ ਮੈਂ ‘ਸੀਅ’ ਵੀ
ਤਾਂ ਹੀ…..,
ਚੱਤੋ ਪਹਿਰ ਮਗਜ਼ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ
ਬੁੜ-ਬੁੜ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਚੰਗੇ ਵੇਲੇ ਝੋਰਿਆਂ ਛਕ ਲਏ
‘ਸਭ ਅੱਛਾ’ ਮੈਂ ਪਰਦੇ ਕੱਜ ਲਏ
ਜੋ ਹੋਣਾ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕਹਿ ਕੇ
ਚਾਅ-ਸੱਧਰਾਂ ਨੇ ਟਿਕ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ
ਨਹੀਂ ਫਾਇਦਾ ਪਛਤਾਏ ਦਾ
ਪਰ……,
ਪਹਿਲਾਂ-ਪਹਿਲ ਬਗਾਵਤ
ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਅਤੀਤ ਚੋਂ ‘ਭਿੰਦਰ’ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ
ਹੌਸਲੇ ਵਾਲੀ ਦਰੀ ਵਿਛਾ ਕੇ
ਅਰਥ ਭਰੇ ਉਤੇ ਅੱਖਰ ਪਾ ਕੇ
ਦੱਸ ਦੇਹ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ
ਕਿ…..,
ਬੀਤੇ ਦੀ ਨਿੱਤ ਧੂਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ
ਐਵੇਂ ਸੜਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ
ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਮੇਰੀ ਵਿੱਚ
ਤਰਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸੁਫਨੇ…..!
ਭਿੰਦਰ ਜਲਾਲਾਬਾਦੀ