ਜਸਵੀਰ ਜੱਸ, ਲੰਡਨ।
ਕੋਈ ਗੱਲ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ
ਬੱਦਲ਼ਾਂ ਘਟਾਵਾਂ ਦੀ ।
ਕੁਝ ਨਿੱਘੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਦੀ
ਕੁਝ ਠੰਢੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਦੀ ||
ਮੇਰੇ ਚੇਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦਾ
ਇੱਕ ਦੇਸ ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ|
ਸੁੱਖ-ਸਾਂਦ ਸਦਾ ਮੰਗਦਾਂ
ਪੁਰੇ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਦੀ||
ਕੁਝ ਯਾਰ ਬੇਲੀਆਂ ਦੇ
ਹੱਸਦੇ ਖਿੜਦੇ ਚੇਹਰੇ ।
ਮਾਂ ਪਿਉ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ
ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ।।
ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਰੱਖੜੀਆਂ
ਗੱਲ ਸੱਧਰਾਂ ਚਾਵਾਂ ਦੀ ।
ਦਿਲ ਚੋੰ ਸਿੱਧੀਆਂ ਆਈਆਂ
ਲੱਖ ਲੱਖ ਦੁਆਵਾਂ ਦੀ ||
ਪੁੱਤ ਮੁੜ ਜਾਣ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ
ਪਰਦੇਸੀ ਹੋ ਗਏ ਜੋ |
ਉਡੀਕ ਮੁਕਾ ਰੱਬਾ
ਉਂਨਾਂ ਬੁਢੜੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਦੀ ।।
ਜਿਸ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਜਾਇਆ
ਉਸੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਜਾਵਾਂ ।
ਬੜੀ ਮਿੱਟੀ ਛਾਣ ਲਈ
‘ਜੱਸ’ ਓਪਰੀਆਂ ਥਾਂਵਾਂ ਦੀ ।।
ਕੋਈ ਗੱਲ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ
ਬੱਦਲ਼ਾਂ ਘਟਾਵਾਂ ਦੀ |
ਕੁਝ ਨਿੱਘੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਦੀ
ਕੁਝ ਠੰਢੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਦੀ ।।
