ਰਜਨੀ ਵਾਲੀਆ, ਕਪੂਰਥਲਾ
ਦੇਖੋ ਅੱਜ ਕੁਦਰਤ ਨੇ,
ਕੀ-ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਰੰਗ ਵਿਖਾਏ |
ਹੁਣ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਆਪਣੇ,
ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਣ ਪਰਾਏ |
ਮੇਰੇ ਹਰ ਇੱਕ ਕੰਮ ਵਿੱਚ,
ਨੁਕਤਾ-ਚੀਨੀ ਲਾਭ ਭਾਲਦੇ |
ਬੇਕਦਰਾ ਬੰਦਾ ਇੱਕ ਦਿਨ,
ਆਪੇ ਆਪਣੀਂ ਕਦਰ ਗਵਾਏ |
ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਮੈਂ ਏਨਾ-ਕੀਤਾ,
ਏਨਾ-ਕੀਤਾ ਮੁੱਲ ਪਿਆ ਨਾ |
ਲਓ ਹੁਣ ਨਿੰਦਣ ਆ ਗਏ,
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾਏ |
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕੀਂਕਣ-ਕੀਂਕਣ,
ਆਪਣਾ ਆਪ ਬਚਾਇਆ ਏ |
ਕਈਆਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਹਿਨੀ,
ਤੌਰ ਤੇ ਮਿਲੀ ਸਜ਼ਾ ਏ |
ਜੋ ਹਾਲੇ ਵੀ ਮੇਰਾ ਮੱਥਾ,
ਅਕਸਰ ਚੁੰਮਣ ਆ ਜਾਂਦੀ |
ਨੀ ਹੈਂ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਜੀਉਂਦੀ,
ਰਓ ਬਾਬਲ ਦੀਏ ਦੁਆਏ |
ਚੰਗਾ ਏ ਜੇ ਕੁਝ ਨਾ,
ਬੋਲਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਜਾਵਾਂ |
ਫਿਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਪੁੱਛਾਂ ਇਸ,
ਵਿੱਚ ਦੱਸ ਕੀ ਤੇਰੀ ਕਲਾਏ |
ਜੋ ਮਾਂ ਨੇ ਸਨ ਮੱਤਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ,
ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦੀ ਰਹੀ |
ਸਹਿਣ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ,
ਵੀ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਭਲਾ ਏ |
ਮੈਂ ਬਸ ਦੱਸਿਆ ਹੀ ਨਈਂ,
ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਜਾ-ਜਾ ਪੇਕੇ |
ਮਾੜੀ ਗੁਜ਼ਰੀ ਹੁਣ ਚੰਗੀ ਆ,
ਗਈ ਤੇਰੇ ਨਾ ਕੀ ਗਿਲਾ ਏ |
ਸੂਰਜ ਚੜੇ ਤੇ ਧੁੱਪਾਂ ਸੇਕੀਆਂ ਤੇ,
ਰਜਨੀ ਭੁੱਜ-ਭੁੱਜ ਹੋਈ ਛੱਲੀ |
ਰੱਬ ਸੱਚਾ ਸੱਚੀਂ ਵਿਛੜਆਂ ,
ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਆਣ ਮਿਲਾਏ |
